هنگامی که رفتی گونه هایم ازشدت اشک جامه ی قرمزبرتن کردندو دردنیای گذشته غرق شده بودم که چراهنگامی که تورفتی من تورا دیدارنکردم. اری تورفتی در روی خاکی که صدای گام های خسته غریبان در گوش تو نجوا میکنند.و با همه خوبی هایت مرا رها کردی وبه دیاری رفتی که فرسنگها از محبت های دل انگیزخاطره ها دور است به دیاری رفتی که هنگامی که میخواهم چند کلامی با تو نجوا کنم محبت و عشق و دوستی و صمیمیت رااز چشمان جادوئیت نمیبینم.پس بیا که ماندن در دیار غربت اسان نیست بیا و رحمی به دل تنهایم کن.بیا که دیار غربت دیارکینه توزی هاست.بیا من منتظر دیدارتو ام

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: